ا ی شاعر

ای شاعر ! بیهوده برای زنجیر کردن قیافه ها ، سراغ گردن بند و گوهر فروش مرو ، بیجهت

نیز یاد از قیچی و سوهان مکن ، زیرا سوهان و قیچی به هیچ ترانه ای جلا و بر جستگی

نمی بخشد . اگر میخواهی سراغ شعر حقیقی روی ، دنبال عشق برو. دنبال عشق و غم برو ،

ازرؤیای بی حاصل و دلپذیر عشاق خبر گیر ، راز هیجانها و اضطرابهای دل را بپرس ، به

جستجوی ماجراهای عاشقانه ای برو که چون شکوفه های بهاری میشکفند و چون گلهای خزانی

پژمرده میشوند . سراغ آن چیزی برو که گاه اشک از دیدگان سرازیر میکنند و گاه لبخند

بر لبها جای میدهد

بهترین شعر ، شعر زندگی است . شعری است که از خاموشی غم انگیز شب ، از حرکت

کشتی در دل دریا ، ازراههای پر گلی که بسوی نهرهای ناشناس میرود ، از رنجهای بیحاصل

از بامدادهای تلخ ،از طعم بوسه هائی که ردوبدل نشده ، از عشق بی عشق سخن میگوید

چقدر من از آنانکه زندگی سرگردان دارند ، از کولی ها ، از شاعرها ، از مسخره ها خوشم میآید

چقدر آرزومند زندگی این خانه بدوشانم که جز ابر گذران و نسیم سحر و گلهای بهار مصاحبی

نمیشناسند

آخر شعر را تنها در ترانه های شعرا نباید جست