انسان

بر من این نکته آشکار است که روح من در فهم و ادراک همه ی حقایق نیرومند است
ولی مانند کوران باشیاء مینگرد و در مکتب حقیقت سخت نادان است
میدانید که در جهان طبیعت مرا بر اشیاء فرمانروائی و تسلط است
اما درست که بنگری میبینی در برابر اندک چیزی زبون و درپیش

فرومایه ترین مانعی مقهور و ناتوانم

مرا این درست است که زندگانی چیزی جز درد و اندوه نیست و نیک و بدش
ناپایدار است
میدانید که حواس و مشاعر من از همه چیز فریب میخورد و مایه ی
ریشخند ذرات وجود است
خلاصه آنکه ، بر من مسلم است که من انسانم
و این انسان بودن هم باعث فخر و هم مایه ی سرشکستگی من است

جان دیویز